مدل سازی تردد ناوگان اتوبوسرانی شهری بر اساس داده های موقعیت مکانی موردکاوی: خطوط اتوبوسرانی شهری تهران

حمل و نقل عمومی یکی از شاخصهای توسعهیافتگی و از جمله مهمترین جوانب در مدیریت کلانشهرهاست. خطوط اتوبوسرانی از جمله پرکاربردترین و شناختهشدهترین شیوههای حمل و نقل عمومی محسوب میشوند. امروزه سامانههای فناوری اطلاعات و ارتباطات به منظور ثبت اطلاعات برخط از وضعیت ناوگان و با اهداف متنوعی همچون اطلاعرسانی، پیش بینی زمان سفر، برنامهریزی و بهبود عملکرد در خدمت حوزه مدیریت شهری می باشند. تحلیل حجم بالای داده های ثبت شده از سامانه های موقعیتیاب جهانی و موقعیتیاب خودکار نیازمند بکارگیری مدل هایی کارا است؛ به نحوی که اطلاعات حاصل بتوانند در مدیریت، برنامهریزی و بهبود عملکرد خطوط اتوبوس رانی مورد استفاده قرار گیرند. در این تحقیق، مدل سازی تردد ناوگان اتوبوسرانی شهری با استفاده از داده های موقعیت مکانی و به منظور تخمین زمان سفر و ارزیابی شاخص های کلیدی عملکردی ارائه شده است. بر اساس مدل پیشنهادی امکان تخصیص مناسب ناوگان در ساعات مختلف شبانهروز برای مسیرهای اتوبوسرانی فراهم شده و امکان برنامه ریزی جامع به منظور مدیریت ناوگان فراهم شده است. کاربردهای عمده مدل پیشنهادی عبارتند از: تخصیص بهینه اتوبوسها به خطوط، زمانبندی موثر تردد ناوگان در خطوط، اطلاع رسانی دقیق به شهروندان و نهایتا مدیریت موثر تردد ناوگان اتوبوسرانی.